Park rzeźby
WYSTAWA „5 TON RZEŹBY W OROŃSKU”
Centrum Rzeźby Polskiej, Park Rzeźby
4 lutego 2017
Kuratorka: Eulalia Domanowska
Wystawa została przygotowana przez Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku i była prezentowana jesienią 2016 roku w Millenáris Park w Budapeszcie na Art Market Budapest. Jest reprezentatywnym zbiorem monumentalnej rzeźby 15 polskich artystów współpracujących z CRP. Rzeźby, obiekty i interaktywne instalacje są figuratywne i abstrakcyjne. Prezentują różnorodne tropy interpretacyjne: od pacyfistycznych, ekologicznych, kontemplatywnych, utopijnych, socjologicznych po postkonceptualne.
Monumentalna „Turbina” Adama Garnka – wielka i ciężka interaktywna konstrukcja przypominająca maszynę, którą można poruszyć siłą ludzkich mięśni, została wykonana dzięki Fundacji Nowa Przestrzeń Sztuki Doroty i Tomasza Tworków. Poznański artysta i profesor – Jarosław Kozłowski, analizując twórczość Garnka, przytacza tekst z katalogu wystawy „The Machine” Pontusa Hultena”: „W perspektywie historycznej maszyny traktowane były często jako swoiste zabawki, jako narzędzia czynności magicznych, cudów i fantazji. Dla filozofów pełniły zazwyczaj funkcję symboli i metafor. Od początku «epoki mechanicznej» i czasu «rewolucji przemysłowej» niektórzy postrzegali maszynę jako środek postępu, umożliwiający realizację utopii. Inni obawiali się jej, traktując jako coś, co jest wrogie wartościom humanistycznym i prowadzi do destrukcji. Większość tych sprzecznych ze sobą idei utrzymuje się – w takiej czy innej formie – po dzień dzisiejszy i znajduje odzwierciedlenie w sztuce”.
Adam Garnek od dzieciństwa zafascynowany był narzędziami i urządzeniami mechanicznymi. Ciekawiły go maszyny rolnicze, bawił się kawałkami blachy, metalowymi rurkami, częściami zepsutych silników. Studia (1983–1988) w poznańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, aktualnie UAP, nie zmieniły jego upodobań. Utopijne, romantyczne konstrukcje artysty są inspirowane tradycją XX-wiecznej sztuki, manifestami i dziełami włoskich futurystów, rosyjskich konstruktywistów, mobili Alexandra Caldera czy maszyn Jeana Tinguely.
Jego utopia artystyczna spełnia się w praktyce bezinteresownego i partnerskiego kontaktu człowieka i maszyny. Proponuje inną drogę poznania, którego cel jest enigmatyczny. Jego maszyny są zarazem użyteczne i bezużyteczne. „Cieszy go, gdy pojazdy, wózki, maszyny i narzędzia są używane, upatruje w tym spełnienie sensu ich konstruowania. Jeżeli są eksponowane w galerii, użycie niektórych z nich można sobie tylko wyobrazić, dlatego najbardziej satysfakcjonuje go wystawianie ich w przestrzeni publicznej, gdzie mogą być doświadczane”[1].
Uczestnicy: Magdalena Abakanowicz, Maciej Aleksandrowicz, Krzysztof M. Bednarski, Marcin Berdyszak, Tomasz Domański, Adam Garnek, Robert Kaja, Marta Pszonak, Robert Rumas, Anna Siekierska, Łukasz Skąpski, Tomasz Skórka, Maciej Szańkowski, Paweł Wocial i Kamila Tuszyńska
„Turbina” Adama Garnka pokazywana jest dzięki uprzejmości Fundacji Nowa Przestrzeń Sztuki Doroty i Tomasza Tworków
[1] http://adamgarnek.pl/manifest/
